ΧΑΡΟΝΤΑΣ

Παρήγγειλα στον χάροντα,
με συστημένο γράμμα,
πως έφυγαν τα νιάτα,
του είπα,
να έρθει να με πάρει,
βάλσαμο γλυκό να φέρει,
κ’ ένα αφράτο μαξιλάρι,
να ξαποστάσω
το κουρασμένο μου κορμί
και το παιδεμένο μου κεφάλι!

Δεν αντέχω πια
του ανθρώπου την ψευτιά
και την απέσεια κακία…
λένε:
πως η ζωή είναι μια εμπειρία;
Τι, να την κανείς την ζωή;
Όταν σε περιτριγυρίζουνε
ανθρώπινα θηρία;

Ο χάρος με αντάμωσε
στου φεγγαριού την πόρτα,
από το χέρι με έπιασε
και μου είπε:
έλα να πάμε βόλτα,
να δεις τον κόσμο από ψηλά,
που είναι τα λάθη του πολλά…
να δεις τους σοφούς
που είναι μόνοι
ζούνε μέσα στο μισός
και μέσα στο σκοτάδι…
να δεις και τους ανίδεους
που δεν τους πιάνει πόνος…